ben seni seviyorum

Her şey bir sonbahar mevsiminde başladı...
Aslında sonbahar ayrılıkların, bitişlerin mevsimiydi çoğuna göre,
Ama benim için yepyeni bir başlangıcın sembolüydü...
Seni bana bağlayan gözbebeklerinde saklı duran masumiyetin di,
Bir bakışta patlak vermişti herşey...
Dizlerim tutmaz, kalbim atmaz, beynime kan gitmez olmuşdu...
Bedenim masum güzelliğin karşısında tutukluydu.
O gün sanki yeniden doğmuştum..
Bütün benliğim tek bir noktaya odaklanmışdı.
Ve o nokta SENDİN...

Seni kazanabilmek içindi bütün savaşlarım
Ve sonunda zafere varmışdım, kazanmışdım seni..
Artık benim de hayatıma anlam veren biri vardı,
Ve o anlam SENDİN...

Sen benim apayrı bir dünyam olmuşdun.
Yalandan, sahtelikden ve en önemlisi yalnızlıkdan yoksun bir dünya,
Ve ben senin dünyanda öyle mutluydum ki
Kendi dünyamda düşdüğüm bataklıkdan habersizdim
Ama mücadele etmeliydim
Ne kendi dünyamdan kopabilirdim,
Ne de senin dünyanı terk edebilirdim
Öyle bir dünya kurmalıydık ki seninle
Bu dünya da saadece ikimiz olmalıydı
Herşeyle, her iyiyle, her kötüyle beraber ilgilenmeliydik,
Tek vücutda iki can olmalıydık seninle
Bunun için mücadele etmeliydim
Mücadelemin tek bir amacı olmalıydı,
Ve o amaç SENDİN...

Sen Benim;
Son noktamsın, hayatımın anlamı, yaşama amacımsın...
Sen benim herşeyimsin ve son nefese kadar da öyle kalacaksın,
Senden kopmam imkansız...
Çünkü;
Seni her görüşümde sana yeniden aşık oluyorum,
Her güneş doğuşunda sana olan sevgim yeniden tomurcuklanıyor,
Öten her bir kuşla sana seslenmek,
Sana olan sevgimi tüm dünyaya haykırmak istiyorum,
Herkes bilsin ki küçücüğüm,
Ben SENİ SEVİYORUM....