Olmuyor ..

Olmuyor...


Olmuyor sevgili...
Askin dile gelmedigi bir yerde ben varligimi surduremiyorum. ..
AsIk olma yetimi kaybettim,demistim konusmamizin bir aninda...
nedenini dusundum devaminda, neden bu cumleyi sana soyleme
geregi hissettim diye?


Asktan mi kaciyordum yoksa senden mi?
Senin bana baglanmani mi engellemek istiyordum?
Derdim sen mi yoksa ask miydi?
Sanirim askti...


Gecmiste tanismistim askla...
Ve korunmasizca kosturdugum o ask beni tuketmisti.. .
Ask canimi yakmisti...
Ask incitmisti beni...
Ask mi yoksa asIk oldugum insan mi yapmisti bu yurekteki
kirginligi bilmiyordum, bilmek istemiyordum belki de!!!
Korkum olmustu yasananlari dusunmek, belki de kanatmak...
dusunmektense kabullenmek ve yola devam etmek
kestirme bir cozumdu...
cozumum beni kurtariyordu kisa bir sure icin...
gulerek devam ediyordu dusunmeden gecen zaman....


Ve tum yasananlar arasinda girdin yasamima...
girmeni istedim, cunku yasanmisliklardan bir nebze
olsun kurtulmak istiyordum.. .
sen tehlikesizdin hem...
aski degil sadece iliskiyi istiyor gibiydin,
aslinda ne istediginde benim icin cok onemli degildi...
sadece zamanimi gecirirken bana eslik edecek birini istiyordum.. .
sen olabilirdin, seninle zamani gecirirken sorgulama ve sevgi olmayacakti hissediyordum. ..
seni uyarmistim ilk bastan, ask degildi istedigim ..
aska gonul kapim kapaliydi...
hayal kirikligina, aciya kapaliydi zihnim...
Gulumsemistin sana soylediklerimi dinlediginde. ..


Zaman gosterecekti sence...

Zaman gosterdi sevgili...

Sen askini dillendirdin. ..

Ben oldurdugum aski diriltemedim. ..

Kullerden bir ask yaratamadim. ..

Ask yuregimde dillenmeyince, dile de dokemedim...

Olmadi sevgili...


Askin dillenirken, ben yine yara aldim...
aski yasayamamanin acisini tattim bu seferde...

Offf Ask...

Olmuyor...