Seni seviyordum ve senin haberin yoktu...

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.

Saclarini izliyordum uzaktan, kulaginin arkasina
dususu ve burnun herkesten baskaydi iste.
Guldugun zaman yukariya bakardin. Yukari kalkan
basin ve gulen gozlerin vardi, ne guzeldiler.. .

Sen bilmiyordun, ben seni seviyordum.

Kalbime sigmiyordu aklimdan gecenler. Duvarlara,
vitrin camlarina kaldirimlara carpiyordu. Geri donuyordu
cogalarak. Senin sesini duydugum masalarda erteliyordum
herseyi, her seyi erteleyisim oluyordun. Kalp agrisi
oluyordun, birlikte soludugumuz sokak isimleri oluyordun.
Mevsimler degisiyor ve buyuyorduk. Donemecler geciyor,
kopruler goze aliyor ve bazen tekin olmayan sularin
uzerinden atliyorduk. Cesurduk... Ufuk cizgisi maviydi,
gun batimi hep turuncu ve kirmiziydi butun karanfiller.

Ben seni seviyordum, bilmiyordun.

Sevinclerim oluyordun arasira, sen hic bilmiyordun.
Sonra herhangi biri oldun. Butun sevinclerim bittikten
sonra yagmurlar yagdi serin haziran aksamlari...
Sonra bir gun uzaktan gordum seni. Saclarin
bana inat, basin her seye meydan okuyarak.
iste yine ayni... Kalbimi acittin. Her zamanki gibi.
Degistik saniyordum.

Ve sen yine bilmiyordun.