Sevgili...

Soguk bir semerkand sabahinda anmak ismini yada
Sessiz bir dusanbe gecesinde inlemek adini haykirmakti sevgim.
Kaderim ve kederimle yalniz biraktigindan beridir beni,
Ben hala adini tasiyorum suramda sevgili
Sessiz gecelerde eslik ediyorsun bana hala icimde biraktigin yara kaniyor
Dudaklarimda hala ismin yuregimde tukenmek bilmeyen sevdan...
Bilirsin degilmi seni koklamayi ne cok sevdigimi
Icime isledin artik cok uzaklara gidemezsin ey kacak yuregim

Bana kinini kustugun o gunlerden biriydi
Bir cocuk gordum sevgili
Sokaklarda yalin ayak bir cocuk
Senden olacak cocuklarim geldi aklima
Sen kokan sen bakan

Yuregimdeki issizligin bir orta asya ayazinda donarak isliyor icime
Senden ayri senden gayri
Neyim kaldiki ey sevgili

Ismin dudaklarimda hece olsun her cumlemde seni anlatayim
Ruhun bedenime karissin uzaklarda senio icimde yasatayim
Omrum vefa ettikce seni seveyim
Adinla oleyim
Gozlerimde sen dudaklarimda ismin ruhumda sevdan

Seni cok ozledim sevgili

Önce beni bekle duraklarda, sonra bekleyeni olmayan bütün yolcuları...
Önce benim için bir şarkı söyle, sonra bütün sağırlar duysun sesini...
Beni sev! Öyle sev ki, bütün insanlığı kucaklasın sevgin...

Sevdam...