Kimseyi istemiyorum bu sabah
Özlem duyduğun yalnızlığa
Bir dosttur bir tesellidir aradığım
Olmayınca ne yapayım…
Bir kağıt bir kalem var önümde yine
Tek dostum onlar bu sabah
Beni hiç bırakmadılar ki
Ama geçte olsa duyacaklar sesimi.
Dostlarımla yazdığım bu şiirde,
İşte o zaman anlayacaklar beni
Ve bir sabah gelecek yine kimseyi istemeyeceğim
Beni hiç bir zaman bırakmayan,
Yalnızlığımla geçireceğim o sabah
Bir kağıt ve bir kalemden
Başka bir şey aramayacağım
Güçlü bir çığlık atsam
Kimler duyacak sesimi
Yine o kalem ve kağıda muhtacım ben
Yoksa duyuramam dünyaya sesimi
Ey dünya!
Önce dostunu kaybeder insan
Düşer yalnızlığa,aldırmaz olur saçındaki aklara,
Yalnızlıkta,bir gün bırakacaktır sizleri
Uzun selviler altında
Kara topraklara
