UTANANLAR SOKAĞI
Fani yaşayıpta aramak bütün mısralarda gerçekleri
Ellerini başına koyup yaslanmak bir duvara geceleri
Riyakarlık etmeden duygulu yapan oydu hoyrat ellerimi
Hayat mıydı anlamadım ki pembemsi bir şeydi...
Aşktı o! değiştiren tüm gecelerimi
Tuvalae sürdüğüm boya değil,o kuytu gözleriydi...
Soluk rengiydi zaman en eski resimlerin
Farkında değildik ne gelenin ne de gidenin
Sensizliğin ölüme benzediği o yerde
Yanmalar başlamıştı her biri ayrı biçimde...
Ezbere bilipte yüreğin konuştuğu dili
Söylemekten çekinen bir dilsizim şimdi
Yavaş yavaş öldüren bu zehir sensizliği
İçerim senden uzak günlerde,gecelerim zifiri.
Ayaklarımın dibinde denizler can çekişti
Anlam vermedim hala ben nerdeyim
Utananlar sokağından çıktım şimdi dipteyim
Sorarım ya sahi ben nerdeyim?
