Gönlümün Yetimi

Huzunler harem kurdu gonlumun sarayina,
Dadandi hasret kurdu, omrumun her ayina.

Derbederim deliyim, ipsiz sapsiz, basi bos,
Sevda sarabi ictim, âlem sarhos, ben sarhos.

Sevgi verdim almadi, gezerim yana yana,
Sevgileri yuklenir, giderim obur yana.

Gelirken ciplak geldim, yasarken yasamadim.
Sevdanin hamaliyim, baska yuk tasimadim.

Dunya cennet olsa da, benim virane hanim,
Viranede acilan ciceklere hayranim.

Nuh’un Tufani vardir, omrumun her deminde,
Bir tek sevgilim kaldi, hayal yuklu gemimde.

Susturan bulunmasin gonlumdeki yetimi,
Varsin kimse bilmesin kadrimi kiymetimi,
Hasret puluyla aldim, yaslardan ziynetimi.

Mehmet Nacar