Duy ki bu mektuplar sanadır şimdi.
Sözler,
Sarfedilen aşklar senindir.
Artık kıymetin değil bunlar,
Anlatmıyor güzel gözlü insanlar...
Bak saatine sevgili,
Aşk trenini kaçırma bu durakta...
Sesim çımıyor ki neden,
İnan soğuktan değildir herhalde,
Ağlamaktan...
Su üzerindeki gölgen beni gösterir,
Taş attığın zaman kaybolurum...
Basit aşklar satan aşkçı amca,
nerde o şimdi?
ne yapar oralarda?
Duy ki bu mektuplar sanadır şimdi,
Sabah saat 7'dir.
Güneş doğar aydınlanır etraf,
çevrem aydınlanır insanlar.
ve en önemlisi sen,
hep karanlık göründün bana neden?
Söyle son durak artık...
Bak aşkçı amca da gidiyor,
Hadi!
ne o acemi aşık,
ne oldu?
Bir an gözlerin aşka büründü,
Kalbin güzellikleri mi geldi aklına?
Nedir,
gözlerin mi doldu?
Dedim ya ağlamaktan kısıldı sesim,
Bağırsam şu gökyüzü duyar ancak.
Sana olan sevgimin şimşekleri çakar,
ve yağmur başlar inan...
Surların dibinde savunmam var,
Al ve idam et beni.
Görüyorsun ki söz yağmurun artık,
Yağmur sularıyla boğ beni...
Aslında bu mektuplar sanadır inan...
Çöz sevginin iplerini koparsana!
bu kadar da olmaz dedirtme,
Yaşanılan ne ki senin için,
Kuru bir aşk değil mi?
Ne olacak sanki,aşkçı amcadan satın aldın.
sevgini verecek başka birini bulursun elbet...
Yaramaz çocuklar gibi koştum,yoruldum...
elimde bir uçurtma,
uçuruyorum oralarda buralarda...
Ne farkeder ki sevgili,
Senin aşkın bir dağ kelebeği.
o daldan o dala,
konarsın güzel görüntü vermek için...
Bir de mana ararsın ya hani,
bakışlardan, konuşmalardan...
Bende kin yok artık sana,
bakamıyorum gözlerim dolu,
konuşamıyorum sesim kısık,
Unuttun mu yoksa bunları?
Ben ölümcül olduğumu bile sende farketmişken,
sen kapak konusu oldun dergilerde,
astroloji idi aşkının geleceği...
Hey!
Bu aşk treninde,
Uyuma ve beni dinle...
Duy ki bu mektuplar senin,
yaralı bir aşığa dermansın şarkılarda...
Bu yürek bir söz dinlese,
bilirdim ona yapacağı...
Mecnun değilim ki kudretli olayım.
Yüzüne bakıldığında utanan,
yığılmış ve ayak altındayım...
Kendini bu kadar küçük görem dersin,
derken bile bir yüreksin sözlerinle...
Çocukluğumun küçük bisikletinde,
son turumu atmaktayım...
Ne kadar iç acıtır,
çünkü artık son turundur
ve çocuksundur...
İç acıtır sona giden ayrılıklarda...
işte böyledir sevgili,
küçük bir kağıt yazısı
veya bir telefon mesajı kadar kolaydır...
Birbirini seven insanların,
kalplerinin arasında,
hep bir ip vardır.
Ayrılık günü geldiği vakit,
bu ipler kopmak zorundadır.
ipler iyice gerilir,
sevenlerin kalpleri iyice acımaya başlar.
Gel gör ki sevgili,
o ipler,
bir ömür sonunda kadar,
hiç kopmayacaktır...
Hala o aşıkların trenindesin.
Yolculuk nereye peki?
benden uzaklaştığını hissederim inan,
Çünkü söküntü ipler hala hala kalbimde...
Duy ki bu mektuplar senindir,
Bil ki yılların ardından,sana başka bir trenle geleceğim
ve bu mektupları sana vereceğim...
Hiçbir yere kaçamazsın,
Adresin kalbimde yazılı
