sadece sevdim... umutsuzca...

sadece sevdim ben... umutsuzca..


Yorgunluklarım oldun. Ağlayan gözlerim. Susan dudaklarım ve en bùyùğùde sebebim oldun...
Saatlerce ağlamak koymuyoda, tutulmayan her söz yakıp yıkıyo içimi.

Öksùz kaldım sevda yokuşlarında. Ağır yaralı dùştùm hasret ayazlarında. Her yeni sevda da 'işte gerçeği buldum' der insan. Her yeni sevda gerçek gelir insana. Benim tek ve gerçek sevdam sendin..

keşke diyorum şimdilerde, keşke hep derin ve dipsiz bir kuyu olarak kalsaydın yüreğimde. keşke ağır yaralı bırakmasaydın aşkımı.. keşke...

günler geçmediği gibi bide azraille pazarlıktayım bu kentte.. o da bıktı benden biliyorum..

bu gece de sabah oldu. eskiden oturup hayal kurardım. geleceği önüme getirip seyrederdim. hayyallerimde terketti beni. gerçekleşmeyeceğini anlayınca onlarda gitti...

'severek ayrılmak' nekadarda anlamsız bi söz. 'seven ayrılırmı ki?'

mutsuzluğumun sebebi çok fazla sevmek değil,
sevdiklerimden aynı sevgi ve ilgiyi görmememdir..

garip gönlümü içten içe yakıp kavuran aşk değil,
sevdiğimle beraber olabileceğim günlerin hasretidir..

gözyaşlarımın nedeni ağlamayı çok istediğimden değil,
içimdeki özlem bulutlarının mahzun gözlerime yağmasıdır..

ve ölümü istememin sebebi yokluğun değil,
verilmiş onlarca sözün tutulmamasıdır...