Ertelenmiş Sözcükler...

Ertelenmis sözler var dilimde, burusmus bir kagidin icinde duygularim, gecikilmis bir ask yazili köseye atilan kagitta, hic bir sey icin gec degil belki,belki, simdi tam zamani, bir de yürek sözden anlasa...


Her gün bir sonrasina ertelenir itiraflar, bir kacis ki, bu insani kendinden eder, sorular döner beynimin icinde, beynin icinde satir satir islenir duygular, bir gün sonraya ertelenir hergün…

Bir yapragin yere düsüsü gibi olabilsem, agir agir süzülsem herseyin farkinda olarak, bir selale gibi olsam, coskunca düssem arzularimin yüregine, korkularimi erteleyebilsem bir anligina, hergün koskoca bir yasam ertelenir oysa…

Sözcüklerin ucuna yüklüdür yasam, kendimin kendimle savasi bu, kendimle ertelenmis sözcüklerimin savasi, korkularimizin esiri olmusuz, ertelenmis bir yaþam var sirtimizda, ertelenmis sevdalar yasariz, ertelenmis dostluklar, ertelenmis kendini buluslar…

En cokta yüregimizdeki pariltilari erteleriz,
oysa sevmek, daha kolay gözükür korkmaktan,
sevsek hesapsizca, asik olsak ertelemeden yüregimizdekileri,
sözcükler aksa billur bir su gibi, ertelemesek yasamimizi,
belki olacak ertelemesiz yasayislar,
bir umut isigi yanar yürekte,
umudu erteleriz bu sefer,
umudu erteleriz bir sonraki güne,
ertelenmis bir umudun sirtina yüklemisiz korkularimizi,
ertelenmis sözcüklere saklamisiz yüregimizi,
ertelenmis bir varolus yasariz…
belkide coktan hasret’ten ölmüsüzdür