Eşi Bitkisel Hayata Giren Bir Erkeğin Mektubu

Seni ezberlemeye calisiyorum.
Kendini bana birak, senden alabilecegim hicbir sey yok, hele senin haberin
olmadan asla. Gözlerine dokunmak için ne kadar uzun
zamandir bekliyorum biliyor musun? Ya saclarini koklamak için.
Yasemin gibi kokuyorlar... Belki de daha güzel.
"Böyle kokmayi nasil basariyorsun?" derdim hep,
Sende bana, "Sen koklamayi biliyorsun derdin"
Siyah saçlarin, yesil çayirlarlari animsatan göz
bebeklerinle bulusunca, ne kadar romantik duruyorlar..Öyle ezberlemek
istiyorum ki seni, unutmak denen sey bile hasetlensin.
Kirpiklerine baktikça rimel olup bulasmak geliyor içimden. Bir
firça kadar bile sansli bulmuyorum kendimi. Yada bir çorap kadar, bir ruj
olmak bile düsmüyor payima. Dudaklarina yaslanmak ne güzel olurdu. Ne
güzel olurdu onlara pervasizca dokunmak...
Seni ezberlemek istiyorum.
Ellerinde kimsede olmayan bir hüzün var, yüzünde yasayan her
duygu ellerine de bulasmis sanki, incinmekten hiç korkmazdin sen..
Ojelerin silinmis, yarin onlari yeniden sürecegim. Kir
çiçeklerini çok seversin, sana tazelerini toplamaliyim...Daha çok sey var
söylemek istedigim, ama dilime mühür vurdum sen konus diyinceye kadar.
Sadece yüregimle konusuyorum. Sadece yüregimle...
Bilmem ki kitap okumami ister misin? En sevdigin sey,
boleroyu dinlerken kitap okumakti...
Küpelerini çikarmislar, aradim ama komedin de degiller, yüzügünde yok,
yer yarildi içine girdi sanki. Oysa ne kadar sevinmistin sana
evlenme teklif ettigim o aksam, hiç çikarmayacagina da söz
vermistin. Sana
sitem etmiyorum. Birak hiç degilse kendimle konusayim. Sen beni
yokmus farz et.
Ne tuhaf, o kadar güzel görünüyorsun ki, sanki baska bir
yerdeymisiz hissine kapiliyorum. Beni azarlamak için neler vermezdin
simdi...
Keske azarlasan. Gözlerini çevire çevire bakip "Gene mi alisverisi eksik
yaptin" demeni ne kadar sevdigimi bilmiyorsun.
Yada ne zaman futbol seyretsem, yüzünde beliren kiskanç ifadeye
ne kadar hayran oldugumu. Sana ait bir esya gibi yanindan hiç
ayrilmasam
ne kadar sevinirdin kim bilir. Çok tatlisin, çok... is çikisi yine
gelecegim.
Daha ne kadar idare ederler ki...Neyse sen bos ver bunlari. Keske hiçbir
sorumlulugum olmasaydi, her saniyeyi seninle geçirmek çok keyifli
olurdu.
Ama isteyken hep seni hayal edecegim bunu bil.
Tatli tatli sarki söyleyisini, yaramaz çocuklar gibi
gizlice çaldigin isliklari, kizdiginda söyledigim muzir sözleri...
Ayaklarin daha sicak simdi.Yastigini da düzelttik mi tamam...
Burnundan öpmek istiyorum seni, ne kadar zarif bir durusu var,
hiç bu kadar düzgün oldugunu fark etmemistim. Garip, su son birkaç aydir,
seninle ilgili neler kaçirdigimi daha iyi anliyorum. Hemsire gelmek
üzeredir
canimin içi, birazdan annemlerde gelecek, beni merak etme, ben
seninim,
hep senindim zaten. Sesimi duydugunu düsünüyorum. Gözlerin kapali olsa
da gördügünü...Ellerin ezberlediklerini animsiyor olmali...
Karanliktan korkmana gerek yok. Isik hep yanik kalacak.
Doktorlar bu gün olmasa da, bir gün komadan çikabilecegini söylüyor.
Onlar seni tanimiyorlar ki, ne kadar inatçi oldugunu, birbirimizi ne
kadar sevdigimizi, bir ay sonra kutlayacagimiz evlilik yildönümünü
bilmiyorlar.
Onlara da hak vermeliyiz!
Burnundan öpüldün, dudaklarina degmeye kiyamadim yine...

Ne güzel Yazmıs İnsan Sevdiğini Kaybedince değerini anlıyor

herşeyin kıymetinin zamanında bilinmesi dileğiyle...

ne kadar acıdır degerin iş işten geçtikten sonra anlaşılması degilmi ? demek ki
sevdiklerimizin kıymetini yaşarken bilelim

cok acikli bir mektup ama sonunu cok merak ettim