Çocuktuk
küçük yüreklerle
koca sevdalar oynayan
yüreciklerinde
sevmekten başka
yüklemi bulunmayan
ve böyle bir dünyada
yaşamak zorunda olmaktan
başka suçu olmayan
başlarında güllerden
lalelerden,sümbüllerden
ve tertemiz sevdalardan
taçlar bulunan
bir yürek dolusu çocuktuk...
kış sonbaharı aşıp
serpiştirmeye başlayınca
eteğindeki karları
tahta kızaklarımızı
kız gibi süsler
sonra bırakıverirdik kendimizi
her kış aynı türküyü söyler
camdan bakan arapkızına el sallar
sonra birbirimize
karabasan hikayeleri anlatırdık
rüyalarımızın özeti olmaktan
ibaretti söylediklerimiz
gelecek,karların içinde
bir beyaz güldü bizler için
kimbilirdi ki içindeki
koca karanlığı
kim bilirdi....
yazları da
ham meyveleri koparmakla ve üzerine sadece
bir diş izi bırakmakla
geçerdi..
ağaçların üstünde..
kimimizin kolu bacağı kırılırdı
yeri boylayıp..
kimimizin de kalbi
içimizdeki kıpırtıyı
anlayamayan
büyüklere sebep...
Ömer Seydi Ekinci
