-
Hayal'et
HAYAL'ET
Kimsesiz sandığım bir mevsim geçiyordu gözlerimin önünden. Ellerim de ve bedenimde sahipsiz her gecenin yorgunluğu. Taş duvarların üzerinden gölgeler büyüyor yalnızlığıma. Aklımı başımdan alan bir rüzgâr gibi dokundun tenime. Yüreğime yüreğini koydun. Yüreğim oldun. Daha ilk günden ısınmıştım sana, sanki gökyüzüm sen, yağmurlarım sendin, düşmeden içimdeki yalnızlığın kumsallarına. Denizleri senin için renklendirdim ben, bulutları senin için yakaladım. Sanki en ufak bir rüzgârda savrulacak gibi değildim uykusuzluklarımda...
Sen gitmedin ki, gerçek ötesiydin bendeki her zamanda. Tuttum ellerinden, saçlarının kokusunda büyülendim dudaklarına. Islatmalıydın beni yağmurlar gibi. Öpmeliydin içinden geldiğince. Ben o zaman sen olurdum karışmadan nefes alıp verdiğim bir şehrin monotonluğunda…
Çalışma masamda yanan mumun alevinde şekillendi hayalin. Uzun uzun seyrettim. Dokunmak istedim ama beceremedim. Akşama koşan ayakların altında kızgın asfalt gibiydim günden arta kalan… Güneş haber vermezdi çekip giderken. Bir sessizliği kalırdı eve kapanan yüreklerin birde seni bana özleten hayalin. Kendi yüreğimi senin ellerine bırakırken, zamanı hep peşime taktım. Bir başka yere gitmenin olanaksızlığını tartışıyorum kendimle. Gitmeyeceğimi biliyorum. Belki de ellerinin sıcaklığından olsa gerek. Ben her sahipsiz mevsimin kimsesiz gecesinde seninle bütünleşiyorum. Basit gelecek belki, tüm anlatamadıklarım. Bir şeyi çok iyi biliyorum senin anlayacağın gün gelecek. Bu saadet hiç bitmeyecek…
Fotoğrafın karşımda duruyor. Öyle masum öyle güzel ki, seni yaşamak bu kendini tanımayan cümlelerin ardından, senin gözlerinde aşk gibi çoğalmak. Anlatmak çok zor. Ben anlatamıyorum yaşıyorum. Her şeye katlanmak dedikleri bu olsa gerek. Günün bütün tükenen saatlerinin peşi sıra bir ekranın karşısında seni bana gülümsüyormuş gibi hissedebilmek. Öyle güzel ki saatlerce seninle hayatı paylaşabilmek…
Oysa şimdi yalnızlığım yanımda, sensizliğin şarkısını dinliyorum.
Seni sevmek yazılmış bana, dokunamasam da sana, seni çok seviyorum.
