-
Tanırım kendimi
Yıkılmışlığıma inat yeniden doğrulurken hayata tutunacak bir dal gibi geldin. Oysa ne zor yaşanmışlıklar vardı hayatımda. Ne çok ayrılıklar. Ne çok terk edilişler...Bir umut oldun yeşerdin kıraç toprağımda. Mucize gibiydin...Her baktığımda şükrettiğim...
Tüm somurtkanlığımın önüne geçip en içten tebessüm oldun hayatımda.
Hırçınlığım yıldırmadı seni. Sımsıkı sarıldın bana. Ben estikçe sen devrilmedin yanımda. Gözümü her açtığımda gözlerindeydim.
Bir sen gördün beni. Bir sen tanıdın içimdeki beni.
“Biz” olduk seninle...Kendimi unuttum ben sende. Sanki yeniden doğdum hayata. Umutla... Bir nefes kadar yakınımdaydın her zaman. Olmasan da hissettim...
Umut etmeyi öğrettin bana. En zor anımda bile hep gülümsemem gerektiğini sen söyledin bana. Acımı dindirdin yaralarımı sardın ve hiç acıtmadın canımı...
Sen başıma gelen en güzel şeysin bu hayatta. Hiç sıkılmadan sadece seni izleyerek geçirebilirim ömrümü. Sadece gözlerine bakmak bile bir ömre değer.Kimse sen gibi bakmadı bana ;kimseye sen gibi bakamadım...
Büyülendim ben sana...
Ne sevgimizden nede yaşanılacaklardan korkmuyorum. Çünkü bu her şeye rağmen bir sevgi... Biliyorum ki nefes aldıkça sen benim bende seninim..
