Bir Gün Anlarsın...
Uykuların kaçar geceleri,bir türlü sabah olmayı bilmez..
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya!!!
Deli eden bir uğultudur,başlar kulaklarında..
Ne çarşaf halden anlar,ne yastık...
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık...
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın!!!
Onun unutamadığın hayali....
Sigarandan derin bir nefes çekmişçesine...
Dolar içine...
Sevmek neymiş bir gün anlarsın!!!
Bir gün anlarsın aslında her şeyin...
Boş olduğunu şerefin,faziletin,iyi liğin,güzelliğin.
Gün gelirde sesini bir kerecik duyabilmek için...
Vurursun başını,soğuk taş duvarlara...
Büyür içinde git gide incinmişliğin,kırılmı şlığın...
Duyarsın taaa! derinden acısını çaresiz kalmışlığın.
Sevmek neymiş bir gün anlarsın..
Bir gün anlarsın,ne işe yaradığını ellerinin!!!
Bu iğrenç dünyaya niçin geldiğini...
Uzun,uzun seyredersin aynalardan güzelliğini...
Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın.
Dolar gözlerin,için burkulur...
Sevmek neymiş bir gün anlarsın!!!
Bir günanlarsın tadını,sevilen dudakların tadını...
Sevilen gözlerin erişilmezliğini!!!
O hiç beklenmedik saat geldimi!
Düşer saçların önüne...
Ama bembeyaz,ama yorgun,ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın..
Sonra dizilir bir biri ardınca gerçekler,acı...
Sevmek neymiş bir gün anlarsın!!!
Bir gün anlarsın hayal kurmayı,beklemeyi...
Ümid etmeyi...
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir...
Bütün vücudunu saran,o korkunç geceyi.
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın...
Lanet edersin yaşadığına!!!
Bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden...
Seni sevdiğimi,bir gün anlarsın...
