daha kaç geceler

Daha kaç geceler böyle sessiz,böyle sensiz yasayacagim?

Bilmiyor musun ki ey yar,beni ne çok mahvediyor uzakligin,ne çok bölüyor kalbimi
kalbin...


Bir gece daha basliyor...Önü mde upuzun yasayacagim bir gecem,bir karanligim daha
var.Saatlere, saniyelere girecegin;damarimda ki kanima kadar isleyecegin bir gecem
daha basliyor.

Bir gecem,bir sevdam daha basliyor ama yazik ki gözyaslarima giren olmayacaksin
yine de.Beni artik acilarimla basbasa birakti aglamalarim. Gözyaslarim bile beni
terketti.Sen geldiginden, sen oldugundan beri tüm hersey beni terketti...Ben de
tükettim onlari zaten.


Evet...artik geceleri uyuyamiyorum. Karanliklar baslar baslamaz basliyor kalbimin
aglamalari.. .Önceleri onlari dinlememeye, onlara ses vermemeye
çalisiyordum. Farketmiyormusum gibi davraniyordum. Sirf o karanlik geceyle yüz
yüze gelmemek için.Biliyordum o yalnizligi yasamam gerekiyordu.


Bir insan ariyordum yanimda,geceyi bana unutturacak. Onun iyi,güzel veye çirkin
olmasi da önem tasimiyordu.

Yeter ki olsun yanimda.Olsun ki gece üzerime üzerime gelmesin.Yanimda birini
görüp vazgeçsin benden.Veya yanimda birileri olsun da unutayim istiyordum seni.

Biliyordum ki geceyle yüz yüze kaldigim zaman "sevda" disinda birsey
olmayacaktim.
Sonra,sonra bu dönem de kayboldu.Yalnizligi arayan,yalnizliga özlem duyan oldum.
Okaranlik gecelerin issizligina gömülmekten kaçamaz oldum.

Çünkü onlarda seni buluyordum.Çünkü bana gündüzlerin veremedigini veriyordu
geceler:Seni!

Gündüzlerde yoktun,aydinlarda yanimda yürüyen degildin.Ama geceleri öyle
miydi?Geceleri yüregimde yürüyordun ve ben adimlarinda yasiyandim.

Artik uyuyamiyorum. Hem de hiç mi hiç.Ne kadar çabalasam da olmuyor.Bir garip
agirlikla kah seni bekliyerek kah gelmeyeceginden emin olarak geçiriyordum
saatleri.Seni yasiyordum.Gecelerd e yüz yüze kaliyorduk seninle.

Gece vefali,fedakar bir anne gibi kucagina aliyor beni sabaha kadar
götürüyordu.Zaman akiyor muydu,geçiyor muydu bilen degilim.Hiçbir zaman da bilen
olmadim.Bu yaralarla,bu kanıma isleyen ask yanginlariyla sabaha nasil kül
olmadan varabiliyordum?
Bilmiyorum, gerçekten.Yanmaktan ates oldugum bu gecelerde beni tüketmeyen
neydi?Sen mi?Sevgin mi?Beni evirip çevirip kora getiren ama söndürmeyen
neydi?Bagrimdaki yangindan neden yok olmuyordum?Beni sabaha vardiran geceler
miydi yoksa?

Geceler?Benim gecelerim... Senin gecelerin.Seni yasadigim gecelerim.Ah, ah
yar,gönlümde bir derin yarasin sen!
Bu geceler de çok sey istedim bir seyler yapabilmeyi. Elime çokça kagit,kalem
alip seni yazmayi istedim.Olmadi ama.Kalbim seninle öylesine doluydu ki her
hareketim sönük kaliyordu.Ben çaresizlige kapilip gidiyordum.Ne yaptigimi
bilmiyordum. Saatlerce, saatlerce oturup seni düsünüyordum.Kalbimde bastirmaya
çalistigim duygularima ilk olarak geceleri yasama hakki veriyordum.Herkeste n
gizlemeye çalistigim o korlarimi gecelere çikartiyordum sanki.

Gecelerden saklamiyordum hiçbir seyi.Gecelerle paylasiyordum. Ve geceler
sariyordu beni.Beni alip sensizligin okyanusunda bogmuyordu.Beni sensizligin
zirvesinde,en uç noktasinda askin sonsuuzluguna götürüyordu.Artik bu geceleri
sevmeye basliyorum.
Bana seni getiren geceler..."Benim gecelerim onlar..."Benim senlerim,benim
yalnizliklarim, benim asklarim diyebildigim gecelerim... Evet artik
uyuyamayan,aglayama yan gözlerime aglamiyorum. Gecelerimi de feda ediyorum
sana.Gündüzlerde söyleyemediklerimi gecelerde haykiriyorum. Ve uçsuz bucaksizca
seviyorum,seviyorum ,seviyorum.


Artik uyuyamiyorum, evet.Uykular haram oldu bana senden sonra.Hem nasıl
uyuyabilirim ki?Gözlerin var artık gecelerimde, senin gece gözlerin...Senin
karanlik gözlerin...Hiç göremedigim gözlerin...


Saniyorum ki artik sana yalnız ben degıl,geceler de vurgun!Beni böylesine
koynuna alisi,karanliginda bunca aydınlatması neden?

Evet sen öyle güzel,öyle güzelliksin ki yar,geceler de seni sevdi.Öyle ki sana
ihanet edip de seni yasamiyormusç asina uyumaya,gözlerimi yummaya çalistigim
zaman hemen giriveriyorlar içime ve seni getiriyorlar ban.Gözlerimi öyle bir
açiyorlar ki birdahasina kapayamıyorum bile...


Ve aglayabilmeyi diliyorum bazı gecelerden.Bunu gecelerden sonsuzca
diliyorum.Aglasam, doyasiya hiçkirircasina aglasam belki seni bir parçacik olsa
unutur ve kendi içime gömülür birazcik gözlerimi yumamibilirim diye düsünüyorum
.Sabahlari uykuda yakalayan olmaktan çikip,sabahlari uykuda bulunan olmak
istiyorum.Bunun için istiyorum aglamayi.Sana olan özlemimi,içimde bir dag kadar
ululasmis hasretini belki bir parça dindirebilirim diye düsünüyorum.Belki seni
birazcik gömebilirim de yürgime,rahatlarim diye umuyorum.Olmuyor. Aglamaya
çalisiyorum,aglamala rim bana isyanlar ediyor.Geceler bana bu istegimi
vermiyor.Ne zaman aglasam yalnizca ve yalnizca bir iki gözyasi olup kaliyorsun
gözlerimde.Gözlerimde donan birkaç damla yas oluyorsun,o yaslari da sariyor
geceler.O yaslarla birlikte aliyor yanina geceler...

Geceler unutmami istemiyor seni,geceler bana ihanet ediyor.

Geceler senden yana sevdigim,geceler seni yasamami istiyor.Sözümü dinlemiyor.. .

Günesi özledigim oluyor arada bir.Yeter diyorum bunca yildizla arkadas
oldugun.Seni unutup da yildizlari gördügüm anlar olursa tabii.Beni böyle
gördükleri zaman anlamiyorlar insanlar.Nasil böyle saatlerce kala kaldigimi
sorup duruyorlar.Bö yle tüm dünya uyku içindeyken benim nasil karanligin içine
bakislarimi dayattigimin sirrini anlamiyorlar. Ve onlar bilmiyorlar ki
sevdigim,içim bir kordur...
Tüm dünya,tüm tabiat susmalarda ve uykulardadir belki ama benim yüregimde
gezinmektedir tüm dünya...Ben içime tüm insanlari,tüm milyarlari
almisim.Farkinda degiller.Herkesleri ve her seyleri sigdirmisim içime.Bir sen
sigmiyorsun, bir seni sigdiramiyorum kalbime,bilmiyorlar ...


Ve senin uzakligin,ve senin gece kadar olan uzakligin... Bana öyle uzak,öyle
yabancisin ki sevdigim,seni senden istemeye korkuyorum.Geceleri bu yüzden
seviyorum.Seni sevmeme engel olmuyor,seni bana getiriyor... ve seni gecenin
karanliginda bulusumdandir seni gündüzleri istemeyisim. Evet sevdigim,bana her
seyden ve herkesten uzaksin.Herkesin yasamina giriyor,herseyi paylasiyorsun
insanlarla.. .Ama bana gelmiyorsun. Ama,ama sitem bile etmiyorum... Sana söyleyecek
söz bile bulamiyorum. Söyleyecek birsey arasam ve bulsam biliyorum geceler alir
onu elimden.Dilimden de.Sana söyleyeceklerimin hesabini yapsam sabahlar buna
izin vermez.

Ve ben seni yasiyorum.Olsa olsa sana "bu sevgiyi yasa"diyebilirim. "Gel birlikte
yasayalim"demeye dilim varmaz.Geceler bunu birakmaz yanima.
Kaybettigim degilsin.Ben seni hiç yitirmedim.Çünkü içimde tasidigimdin
hep.Benden bir parça oldun sen.Ben kendimi yitirmedigim sürece sen de
kaybolmayacaksin. Evet,seni anlamakla,seni yasamakla,seni sevmekle geçirdigim bu
gecelerde,sabahladi gim bu gecelerde,benden çok uzaklarda bulunan sana
uykularinda bir rahatlik veriyorsa sevdam,ne mutlu bana.


Gecelerim... "Sarın yaralarımı geceler"demis bir sair...Beni bu geceler mahvetti
desem haksızlık ederim onlara.Beni sen mahvettin desem yalan olur bu.Ama beni bu
gecelere,geceleri de bana musallat eden sensin.Senin sevdanla basladi gecelere
sevda yazmam.Sevda masali okumam bundandi.


Ben bu gecelerde tüm karanliklari dagitabilirim. Bana hüzünlerini,bana acilarini
ver sevdigim.Ver ki senin acilarini da ortak edeyim gecelerime.Ver ki gecelerle
kavgali olayim.Simdi seni getirdikleri için onlara ses bile çikaramiyorum. Sen
yasadigimsin, yasatanimsin. Sevdamsin sen.Belki ben anlatamiyorum ama geceler bu
sevdalara sahittir.Çünkü artik onlar bu aska ortak oldular.Belki benden bile çok
seviyorlar seni.Ben seni hiç mi hiç gözlerimle bitirmek istemedim.Ve gecelerin
içinde,gecelerle birlikte hep sevdim seni.Hep sevecegim...