balböceğim,galiba ben seni çok seviyorum......

Sevda dedikleri bu olsa gerek.Her zerresiyle buram buram özlemek seni,
Kilometrelerce uzakta olsan da yanı başımda nefes alıyormuşsun gibi hissetmek.
Her nefeste seni çekmek ciğerlerime,tüm hücrelerime.
Biliyorum yine hızlı gidiyorum bu sefer de.hesabımı doğru yapamıyorum yine.Kafam bassa da sayısala,
hareket etmem ben aşkta mantıkla.
Severse beni,ben de sevebilirim belki demek isterdim ama.dedim ya işte,hesapsız kitapsız severim ben.
Sebepsiz ağlamalarım da belki bu yüzden.
Kim bilir belki de farkım budur ellerden..Yine hesapsız çıktım yola,aşkta mesafe nedir bilmem ben.
Karanlığa doğru yürürüm belki bir ışık görürüm diye.Hani çok sevdiğimi anlarsan,belki sen de seversin diye.
Ama gel gelelim korkuyorum,ya sevmezsen beni diye.Belki yersiz ama ne yapayım korkuyorum işte.Kovalanan kaçar derler ya,
kaçmandan korkuyorum heralde.bu koca yürek sevmek istiyor ama sevilmek te istiyor artık.
Anla işte beni sevmemenden korkuyorum yani.hayalimdeki pembe panjurlu evin yıkılmasından korkuyorum belki.
Artık ağlamak istemiyorum boş yere.ağlasam bile ikimizin sancısına,omzunda ağlamak istiyorum.
keşkelerim olmasın istiyorum artık.iyikilerim senin için olsun istiyorum.Sabaha kadar omzumda uyuyabilmeni.
Tam kalbimin üzerine başını koyup kalbimin sesini dinlemeni.
Kendini güvende hissetmeni.Ve uyandığında,seni sevdiğini söyleyen bir çift göze bakarak ''GÜNAYDIN AŞKIM'' diyebilmeni.....
Biliyorum,belki de çok şey istiyorum.
pek tanımasam da seni,niye seviyorum acaba bu kızı diye soruyorum kendime.Ama açıklayıcı bir cevap yok bende.
gördüğümden beri düşündüğüm,düşünürken inceden üşüdüğüm,tatlı bir düşsün benim için.
Biraz delisin,tatlısın ve de çok güzelsin.belki de hayalimdeki kız sensin.Ne kadar umrunda bilmiyorum ama,ben yine de söylüyorum.
BaLBöCeĞiM,galiba ben seni çok seviyorum......