Sevmek bana yaramıyor anne!!!
Bütün vitaminlerimi aldım söylediğin gibi;a-vitamini,b-vitamini,c-vitamini...Senin sevdiğin gibi topladım saçlarımı.Aynaya baktığımda ağlamamaya çalıştım.Ama olmadı...hergünkü gibi,bügünde hayatın yan etkileri devam etti üzerimde....
Bir elimde özlemlerim,bir elimde yitirdiklerimin enkazları...Sabun köpüğü gibi kayıp gitti avuçlarımdan sevinçlerim.Yine başaramadım anne.Yine sevmek boğazımda düğümlendi...ne yaptımsa gideremedim acısını...
Sadece bir gün istemiştim...Mutlu olmak için bir gün çokmuydu sence.Bir kelebeğin ömrü kadar kısa sürsede inadına yaşamak istemiştim.Oysa ne büyük bir özlemle kucaklamıştım,beklemeyi bile onunla sevmiştim.Şimdi yarım kalmışlıkların gölgesinde ince ince sızlıyor içim...Benim mutluluklarım camdan...en ufak bir esintide parçalanıyor.Kırıkları yüreğimi kanatıyor.Bana mutlu olmak yaramıyor anne...
Bir mezar taşı kadar soğuk bedenim...İçimde kasırgalar,fırtınalar kopuyor.Daha ne kadar dayanabilirim sence.Senin ördüğün hırka var üzerimde.Hep sıcak tutar demiştin verirken gülümseyerek...Yüreğim üşüyor ısıtamıyorum...
Sevmek bana yaramıyor anne...
--->: Sevmek bana yaramıyor anne!!!
Eline sağlık yazanın yüreğine sağlık hayattayken sevdiklerimizin kıymeti bilelim doyasıya yaşayalım sevgimizi nefes almadan...
--->: Sevmek bana yaramıyor anne!!!
yine,yeni,yeniden harika bir yazıydı...
teşekkürler yazan ellere...
