bir dosta mektuplar

Kayısı kokulu bir öykünün ıslığıydı dizenin iki yakasını kavuşturan. Tanıdık dil ağrısı ve silik insan yüzlerine göz çizmek için çırpınan iki dost hece. Sonrası, sayfanın tenha sokağında yalnızlığı ikiye bölen çığlık. Ay toprağına ektiğimiz sabahlar kadar eskittik umudu belki de. Gökyüzünü aldatmadığımızdandır aynı güze yaprak döküşümüz. Yaşayan yanımı arıyordum öldüğüm bir faili meçhulde. Bilirsin her şiir kendine boyun eğer. Sen misin o köşe başındaki mendil satan çocuk...Bugünü yıllar önce yaşamışım meğer


Çocuk...
Tozlu oyunda kirlenen pantolon paçası
kaderin saçlarını düğümleyen pembe toka
bin öpüşlük gülüş bin çöküşlük gözyaşı
Bakışları tele takılan çocuklarımdır gelişine armağan
ve sen artık bir masalda dünyayı kurtaran kahraman
Kalemini yüreğime bandır
bir resim çiz iki minik elin karton düşüne
ipek ninniler söyleyelim
ama boya sandığını uyandırmadan
Sahi...
Bir kaldırım öksürdü bugün yüzüme ayakkabısı yırtık
Bir gülü öptüm bugün ayak parmağından


Kayısı kokulu bir öykünün ıslığıydı
dizenin iki yakasını kavuşturan
Sırtımızda mavinin ayaz yüklü bâdiresi

Özümüz söz sözümüz seyrüsefer
yok ki gidelim insandan ötesi aşktan ötesi





Ferhad Gülsün