bana hayatı öğreten...

gene ayni yaziyorum sana...sen ayni yerdemisin bilinmez.sevgilim gidisinin
arkasindan aylar gecti, yila dondu. belki geleceksin diye bekledim. gelecek
misin?
giden unutulurmus bebegim...ben unutamadim, gidisinden sonra cok agladim,
sensizlige dayanamadim, sensizlikte yandim...sonra elime kalemimi alip hep
sana yazdim. kitapligimda cok siirlerim var, cok sevdalari anlatan yazilar,
hepsi sana...
aslinda sen unutulursun, gidenlerin hepsi unutulur ama ya o yasananlar...
unutmaya calisirken hatirlanan o anlar... sana bunlari hatirlatiyorum ben
unutmasam da sen unutmusundur diye... aglamiyorum da artik cunku sen
ogrettin bana gulmeyi, hayatla ala etmeyi... bana o kadar sey ogrettin ki,
beni bastan yaratan sen oldun. simdi nasil unutayim, kendime baktikca
hatirliyorum seni...
simdi seni cok ozluyorum cok...ama biliyorum sende unutmadin beni gittigin
yerlerde... gozunde arkada kalmasin sevdigim ben biraktigin yerde yasiyorum
seni...sensizlikte zor cekilmiyor ama bunu bile ogrettin bana...tek basima
yasayabilecegim bir ask biraktin bana...
senden sonra ayakta durmakta zorluk cektim, ara sira yikildim. simdi ayakta
durabiliyorum ama arada seni yanimda istiyorum. bir ariyor sesini duyuyorum,
yuzunu goremesemde rahatliyorum. sana bir defa sIkica sarilmak istedigimi
soyluyorum. dayanamayacagini soyluyorsun. simdi sensiz yollardayim,
gelmeyecegini bilsemde beni bulunmayan bir durustlukle sevdigini ve hep
sevecegini biliyorum....


*donmeyeksin biliyorum, tutmayacaksin ellerimden, opmeyeceksin dudaklarimdan
ama yinede seveceksin sevgilim!!! *