Sus yüreğim...

Sus yuregim. Feryat etme. Cigirtkanlara yarasir bu yaptigin, bir de kucuk kiz
cocuklarina. Oysa sen buyudun, cigirtkan da olmadin hicbir zaman.
Sen bilir miydin sormadigim sorularin cevaplarini. Bir acik kapi olsaydi, gunesi
de bahari da getirebilir miydin? Anlar miydin dilimden, konusmadan susar miydik
oylece. Yoksa yeni bir alfabe mi yazardin her harfi bir cicekten. Bilir miydin
neden bu kadar korktugumu. Icimdeki korkunc yalnizligi, katran karasi geceyi, dus
dus sonu gelmeyen ucurumu. Okur muydun gozlerimdeki huznu, kendime bile kapattigim
kapilari acabilir miydin?
Saglam dur yuregim. Etrafa sacma kivilcimlari. Geldigimiz gibi gidecegiz bu
bahceden. Gitmeye de biliriz. Gitmeyi de biliriz. Saglam dur yuregim. Ne icindeki
cigligi buyut dalga dalga, ne de yalnizligi.
Bu sirri acsaydik birbirimize. Gozlerimiz her karsilastiginda soylediklerimizi
sozlere dokseydik... Kalbimin sukun buldugu yer dizinin dibi olur muydu? Sicacik
baktiginda aradigim cevaplari bulur muydum? Icim erir miydi gulumsediginde,
simdiki gibi? Utanir miydim yaptiklarimdan, yoksa mesut bahtiyar olur muydum son
nefesimde?
Kendine saril kalbim. Siki tut kendini. Uzerine sicratma kuruntulari. Zaten
giderek buyuyor gece...
Soylesene bu bir masal mi? Sorular uzerine kurulabilir mi hayatlar? Baslamadan
biten masallar vardir hani, kahramanlari ta en basindan pes eden. Mizikcilik mi
yapmis olur onlar, yenilmeyi secmekle. Saklambac oynarken sIkilip kendini
sobeleten cocuklar gibi...
Kac bahar olur bir omurde kalbim? Her tohum baska bir cicek midir, yoksa yeniden
acan ayni cicek mi? Sorma artik yuregim. Sus yuregim, feryat etme...