Asrevya!! ilk heceye düşmüş yangın...

(As-rev-ya! Ilk heceye dusmus yangin; Ilk hecelere dusmus
matem)

Asrevya!

Yorgunlugunun bilmem kacinci gecesi. Ve kacinci satirda silindi hayallerin
bilmem. Esaretin ellerindesin. Ozgurlugun icin kac nefes feda etmelisin
bilmem. Bildigim; olume dek yasama direnmelisin. Sen ki kirik olan her
hayali temize cekmelisin.
Asrevya!
Kilit vurma diline. Konus; Haykir; Yalanci baharlara kendini
boyle teslim etme. ‘duslerini ben katletmedim hayatin;
diyemeyecek kadar oksuz musun kendine? Bir ibrisimle dik benligini
hayallerine.
Asrevya!
Hayatina dusen tum sukûtlarin yerine konus. Konus ki sesini yazayim
defterime, konus ki sesinin sestesini bulayim Asrevya!

Esaretin ellerindeyim. Ozgurluge santim santim uzaklasiyorum. Umuda bir
dalga boyu yakinken cikan hengâmede kayboluyorum. Geldigim yerin adi;
bilinmez; Asrevya! Cek kurtar beni bilinmezimden.

Asrevya!
Oyle kolay degildir vakitsiz vedalari hice saymak. Kac veda bagisladin ki
boyle habersiz gidisin caldi kapimi? Oysa gitmek her babayigidin harci
degil. Soylendigi gibi iki hecelik bir basitlik degil. Gitmedim de
Asrevya. Gitmedim de, gitme;

Hayata iz surdum, sonra bir nefes boyu suruldum. Duslerin ardinda kalan
bir surgundum Asrevya. Nedendi surgunlugum bilmedim. Elime koca bir aci
sIkistirildi hayat tarafindan. Yollarim cizilmisti artik. Yabanci bir
rotada gunden gune ozgurluk biriktiriyorum mahkûmlugumun
icinde;
Her yazi hayatimdan kayan bir yildiz; Sen bu yazilarin hangi
duragisin Asrevya? Sen hayatimin hangi kose tasisin? Elvedalarimin hangi
dus limanisin?
Asrevya!
Uzun bir hayattan yasamak bicildi payima. Birilerinin insafina kalmisti
gulmelerim. Seni bana bu denli baglayan, seni benden boylesi ayiran neydi
Asrevya? Kalin cizgilerle mi cizilmisti sinirlarimiz?
Asrevya!
Kalemine takilan ayiklamakla icin ayakta tuttum
kendimi. Sen yazmaliydin bense, yazdiklarina bir sus payi niyetinde
aglamaliydim. Bu yil gitmek yiliydi Asrevya. Giderken yanima seni de
almali miydim? Sonbahar gorunuslu yuzun bu sehirden ayri kalemlere carpar
miydi? Asrevya! Sesin soluksuzluga mi hukum giyerdi uzaklarda;
Asrevya!
Sen miydin hayat cumlemin bozuk imlasi? Neresinden duzeltmeliydim bu imlâ
hatasini?
Iki direk arasi tel orguler icindeyim. Yurumem yasak, dusunmem yasak,
nefesler odunc. Yasamak yasaga es degerde Asrevya. Sen kadar direnemiyorum
artik hayata
Hayat, yasayarak tuketiliyormus. Bir yerlerde belli bir sebepten
eksIk kaliyormus hep insan. Benim eksIkligim neydi? Ya coklugum, coklugum
sen miydin Asrevya?
Yanginlarin sondugu ana dek yasarim, kullenecek kadar kalamam. Ki
gelmesi gereken hic gelmemisken boylesi bir yokluga katlanamam. Asrevya!
Seni silmeye kalksam icimden geriye aklanmis bir ben kalir mi? Saf suya
batirilmis bir duyguyla ayakta durabilir mi gunler? Bir sen eksIk
yasayabilir miyim? Uc isim, uc hece eksIk? Senin isminin harflerini
cikarip alfabemden YIRMI DOKUZ HARFTEN DUSUREBILIR MIYIM HAYATI?
Yamaya yamaya giyerim gunleri. Ayagi gozyaslarina takilan gulmelerimi
islakligiyla yakarim. Bir soz varsa dilimin ucuna sIkisan,
yutarim;
Yaralarima tuz basma niyetindeyim Asrevya. Adim adim azad olmus
firaklara carpar bedenim. Sen ki kalmalarimin en asi yuzu; Sus
Asrevya
Ask hecelerin cellâtlarin elinde artik... Ve sevda bildigin bir
efsanenin kalintilari; Simdi; bir ; uzunlugundaki
pismanliklarin ardina saklanma. Iki olumsuzluk arasi ucurumlardasin.
Bilmem ki bu harf sesleri ne zaman yutarsin?
Asrevya!
Bin bir zirhi burundum ve sana yazdim. Bir daha seni kalemime dolayacak
kadar cesurluk payi bicemem kendime.
Asrevya!
Bilinmez satirlardan dustun huzne. Kalkmaya calissan her yanin aciya
sarilir. Eline yuzune bulasir ask olduren cellâtlarin kini;
Seni, duslerimde kalmis o masum kiz aklayamaz artik. Seni,
dussuzlugunde kalmis yalnizlik aklasin;

Tugba OZDEMIR