üşüyorum

Neden mi üşüyorum..Hayır soğuktan üşümekten söz etmiyorum..Giyinirim biter..Yaşarken üşüyorum..Buna ürkmek de denebilir..Bunun içinde korku da var..Her güzel dakikanın ardından korkuyorum..Bir sonraki dakikanın o kadar güzel olmayacağını bildiğimden. Belkide.o da güzel olsaydı yaşam sıradan olurdu.

Oysa yaşamak sıradan bir şey değil..

Rüyalarımdan da korkuyorum.Dostlarımdan da korkuyorum.Birgün düşman oluveriyorlar..Olmayanlar da var.Onları da kayıp etmekten korkuyorum.

Başarılı olmaktan bile korkuyorum...

Annemi babamı, en yakın arkadaşımı kayıp ettikten sonra bütün sevdiklerimi de kayıp edebileceğimden korkuyorum..

Giderek kayıp ettiğim zamanın beni nereye yaklaştıracağını biliyorum.Yok bundan korkmak istemiyorum..

Soğuk ve yanlız mezarlıkları düşününce

üşüyorum en fazla. En çok sevdiklerimi almış bu yerlerden korkuyorum..

Hapishanelerden hiç oralarda yaşamadan korkuyorum..Oraların yaşama dönük yerler olduğunu düşünmüyorum.

Titriyorum hatta..Bu yaşam serüveninde yeni hayatlara bakarken içim titriyor.

Acaba yaşamın gerçeğini bilselerdi , bu vahşi ortama yine de gelmek isterler miydi?

Bile bile gelmiş olsaydılar bile onlar için yine de korkardım.

Yanlız kalınca da korkuyorum..İnsanlar arasında kalınca da..

Yaşlanmaktan ve ölmekten korkmuyorum..Yaşamaktan korkuyorum..Haklı olmaktan da korkuyorum, haksız olmaktan da.

Mutlu olmaktan bile korkuyorum..Çünki ondan sonra gelecek mutsuzluklardan sıkılıyorum. Bilimden korkuyorum, teknolojiden korkuyorum, tıptan korkuyorum, tümörden korkuyorum.

Öylesine korkuyorum ki üşüyorum,,Üşümek ve acı çekmek tek başına olur.Oralarda başkaları da olsa buradaki yanlızlık daha üzücüdür.

Karanlık ve kimsesiz sokaklarda çok üşürüm..Yol asfaltta olsa,parke taşlardan da oluşsa yanılzlık, soğuk, çoğaltılmış gibi gelir.

Evlerin kapılarının önünde yanlız kalmak da istemem.Böyle bir anda gideceğim yerin önemi olmaz.

Fakirlikten, çirkinlikten,yaşlanmaktan hiç korkmam.Kimsesizlikten, paylaşımsızlıktan çok korkarım..En fazla da insani olarak satılmaktan rahatsız olurum..İşte oralarda donarım.Üşümek yetmez.Ve nedense bir ölçüde herkes , herkesi satar.O dar sokaklarda ,

Satışa gelmek beni üşütmez dondurur..

Bu soğukta kalmak istemem.