Müebbet olmalı senin cezan...

Sen benim yaşanılası yanımdın..Hayatın anlamını ifade eden tek tanım,somut
bir çok şeyin yanında tek soyut kalandın..Göremediğimde nerelerde
dediğim,gördüğümde hayal etmek çok güzeldi be diye yakındığımdın..Sen yeni
alınmış bir kitabın ilk defa dokunulucak olan sayfaları..Sen fırından yeni
çıkmış bir ekmeğin tadı kadar tarifi imkansızdın..Belkide tüm bunları
bildiğin için terketmek koymadı sana..Acı çeksin istedin..Başını duvarlara
vursun..Ben öldüreyim bu hayat dolu kızı yaşarken ölmek nasılmış görsün
dedin..Eğer şimdi merak ediyosan hiç binmedim vapura eminönünden,hiç
gitmedim floryaya,bana aldığın yüzüğü bir daha hiç takmadım..Bana emanet
ettiğin anı defterini bir daha hiç açmadım..Dolabımda asılı duran gömleğini
görmemek için gözüm kapalı açtım kapaklarını..Ortak sevdiğimiz yemekleri hiç
yapmadım..Ama sadece resmini hiç çıkarmadım koynumdan ve uğurum oldun
sen..Acıyarak baksam bile aynalarda kendime..Asilliğinle kaldın o
resimde..Şimdi bir hain olsan bile..Ben zaten o asil çocuğu
sevmiştim..Riyakarsız gözlerini..Pamuk ellerini..Yumuşak sözlerini..Her
zorluğun önünde bir zırh gibi duran bedenini..Beni sahiplenmesini..Sen;sen
bir katilsin şimdi yıllar önce bugün; o çocuğu öldürdüğün için,müebbet
yemelisin.....