en çok düşülen hatalar...

Anne-babalar, çocuklarıyla ilişki kurmaya çalışırken genellikle şu beş hataya kolaylıkla düşebilirler. Bu beş temel hatadan herhangi biri-veya birkaçı sizin ilişkinizde de olabilir:

Duygusal Tepkiler Vermek: Çocuklar anne-babalarının tepkilerinden çok etkilenirler. Çocuğunuzun bir hatası olduğunda ona nasıl tepki verdiğinize dikkat edin. Ses tonunuza, beden dilinize ve kullandığınız sözcükler kontrolün sizde olduğunu mu gösteriyor, yoksa kendinizi kontrol edemeyip duygularınıza yenik düştüğünüzü mü? Çocuğunuza, sakin ve net duruşunuzla kontrolü kaybetmediğinizi hissettirmeniz çok önemlidir.

Pazarlık Etmek: Çocuğunuzla ilişkinizde otorite-sevecenlik dengesini çok iyi kurmalısınız. Çocuğun yapması gerekenleri, sorumluluklarını sizin “ricanız”la yaptığını düşünmemesi gerekir. Bazı anne-babalar dengeyi korumakta zorlanırlar. Mesela çocuğun dişlerini fırçalaması için ona dil döker, yalvarır, hatta pazarlık ederler: “dişlerini fırçalarsan yarın sana...”. halbuki diş fırçalamak, çocuğun her gün yapması gereken bir sorumluluktur. Ve bunun bir ‘gereklilik’ olduğunu ona şefkatli ama ciddi bir ses tonu ve duruş ile göstermelisiniz. Eskilerin ifadesi ile, “yüz göz olmamalı”sınız.

Tehdit etme: Anne-babaların çok sık başvurduğu 3 tehdit çeşidi vardır:

1. Çocuğu itmek, uzaklaştırmak: “Eğer sözümü dinlemezsen seni amcaya/ polise/ yuvaya http://bp3.blogger.com/_TuXJWcNJvNY/...526478-001.jpgveririm”. Böyle bir tehdit, çocuk için korkutucudur ve kendini güvensiz, savunmasız hissetmesine sebep olur.
2. Tehdit etme ve fazla ceza uygulama: “Şimdi görürsün sen!” / “Çok pişman olacaksın” / “Demek öylee-Şrakk!!”.
3. Boş tehditler: “Baban gelince/ eve gidince / akşama görürsün” deyip herhangi bir şey yapmamak.

“Niye” sorusu: Pek çok anne-baba, çocuğuna yanlış bir hareketinde “Niye böyle yaptın?” diye sorar. Halbuki çocuklar çoğunlukla neyi niye yaptıklarını bilmezler. Eğer çok sorgulayıcı olursanız, bu sefer sıkıştıkları için bir cevap uyduruverirler. Bu şekilde hiçbir şeyi çözmüş olmazsınız. Anne-babaların yapması gereken, çocuğuna “niye” sorusunu yöneltmektense “dedektiflik” oyunu oynamayı tercih etmektir. Çocuğunuzu yakından gözlemleyerek hareketlerinin asıl sebebini daha iyi anlayabilirsiniz.
Çocuğunuzun davranışının sebebini anlamak için gözlem yapın. “Niye böyle yaptın” diye sormayın.
Etiketlemek: Bazı anne-babalar çocuklarına “kötü çocuk”, “iflah olmaz”, “canavar” ve benzeri şekillerde hitap ederler. Oysa ki çocuk negatif ifadelerle etiketlendiğinde kendini kötü hisseder. Böyle davranmaktansa, çocuğunuzla hareketleri hakkında konuşmayı tercih edin.
Kimi ebeveynlerin de çocuklarının yanında olmasa da, başkalarının yanında pek de adil olmayan, olumsuz sıfatlarla çocuklarından bahsettiklerini görürsünüz. Çocuklar havadaki en ufak negatif tınıyı hissedebilecek kadar hassastırlar. Böyle bir davranış, öncekine ek olarak çocuğun anne-babası dahil olmak üzere kimseye güvenememesine sebep olacaktır.