Okumak Ne Güzel şey -drama

OKUMAK NE GÜZEL ŞEY

SUNUCU - Ali'nin ninesini tanır mısınız? Çok hoştur. Ama, okuma yazma bilmez. Yalnız bu sıralarda sık sık evden çıkıyor. Oysa eskiden pek dışarı çıkmazdı. Neden evde oturmadığını bu O y u nda öğreneceğiz.
(Sahne: Nine mutfaktadır. Bir yandan da yiiksek sesle heceleri, harfleri söylemektedir. Tam bu sırada dede içeriye girer.)

NİNE(Heyecanla) - Ayy, beni korkuttun ayol!
DEDE - Okuma yazma öğrendiğini çocuklardan saklama artık. Er geç öğrenecekler. (Elindeki Alıştırma Kitabını göstererek.) Bak, sana bir kitap buldum.
NİNE - Kimin o?
DEDE - Ali'nin.
NİNE- Ya çocuğa gerekliyse?
DEDE - Yok canım, Ali okumayı öğrendi artık. Okuma Bayramı bile yaptılardı, unuttun mu? O, her şeyi okuyor artık.
NİNE - İyi öyleyse, haydi, kimse gelmeden biraz çalışalım. Ah şu okumayı iyice öğrensem!
DEDE - Yıllardır bunun sıkıntısımı çekiyorsun hanım. İyi ki şu okuma yazma kurslarına gidiyorsun. Hiç üzülme , yakında sen de okuyup yazacaksın. Ödevlerini yaptın mı?
NİNE - Çoktaaan! Haydi, beni biraz da sen çalıştır.
(Masaya otururlar. Bu sırada Ali'nin sesi duyulur. Okul şarkıları söyleyerek gelmektedir.)
NİNE- Eyvah, Ali geliyor! Ben bu kitabı nereye saklayayım?
(Nine, elindeki kitabı boş çorba tenceresine atıverir, kapağını kapatır.)
ALİ - Nineciğim, dedeciğim nasılsınız?
NİNE - İyiyiz, iyiyiz.
DEDE - Ali, maşallah keyfin yerinde. Okuma Bayramımdan beri daha neşelisin. Seninle övünüyoruz oğlum. Bize biraz oku da dinleyelim, olmaz mı?
ALİ - Durun, Alıştırma Kitabımı alıp geleyim.
(Ali, odadan hızla çıkar. Nine telaşlanır.)
NİNE (Dede'ye) – Eyvah, şimdi ne, yapacağız? Kitabını bulamayacak !
DEDE - Üzme kendini canım!
ALİ (İçeri girer.) - Kitabımı bulamadım. Siz gördünüz mü?
NİNE (Sıkıntıyla) - Bilmem ki.
(Tam bu sırada Ali'nin annesiyle babası içeri girerler.) Selamlaşırlar.
BABA (Nine'ye) - Anne karnım acıktı. Ne çorbası pişirdin?
NiNE (Yerinden kalkar. Oğluna engel olmak ister Fakat geç kalmıştır.)
- Açma o tencereyi!
BABA – A a a! Bu ne güzel çorba böyle! Bu çorba nasıl yenir anneciğim? (Güler.)
DEDE - O yenmez çocuklar.
NiNE- O kitaptır, okunur. Verin de size okuyayım onu. Nasıl olsa artık saklayamam.
ANNE - Anneciğim, sen okumayı bilmezsin ki!
NİNE- Sen öyle san. Ben evden çıkıp nereye gidiyordum sanıyorsunuz?
ANNE - Nereye gidiyordun anneciğim?
NiNE- Okuma yazma kursuna.
ALİ- Bizden niye sakladın nineciğim ?
NİNE- Utandım da ondan.
ALİ - Bundan utanacak ne var?
NiNE - Haklısın ama, her şey zamanında güzel. Biz geç kaldık. Bizim zamanımızda okul mu vardı. Bak, sen ne güzel okula gidiyorsun. Ama benim için öyle değil. Hem ben senin kadar kolay öğrenemiyorum artık. çocuklar ne çabuk öğreniyorlar. Gel seni gözlerinden öpeyim.
ALİ - Sen de okuyorsun nineciğim. Ben de senin ellerinden öpeyim!
DEDE - Çocuklar, şu okumak ne güzel şey!..